من و تو خودشان بودیم...
یادت میاید؟!
تمام اتفاقات خوبمان مثل این دوتابود...
برای همین بودکه من ازرابطه این دوتعجبی نداشتم
یاحتی وقت جداییشان ازهم غمم نبود...
من سخت ترش راکشیده ام و خودت خوب میدانی...
همین حالاهم توی سختی نبودنت و دلتنگی ات هستم...ودارم چوب چیزی را میخورم که خودم خواسته بودم...نبودنت...
یاعلی...
دل نازک بودم،دل نازک ترشدم...
جوری که یکی میگه بالاچشمت ابروعه به دل میگیرم...
دلخورمیشم
حتی شده،متنفر بشم...
پی نوشت:
خدایا حول حالنا الی احسن الحال
هالیدی مرامیخواند-_-
کامنتارم جواب میدم ان شاالله:)
دعا دعادعا
یاعلی...
به یه مرحله ای اززندگیم رسیدم که از آدما داره بدم میاد...
پی نوشت:وقتی تو یه جوی باشی که داعما استرس داشته باشی،چی آرزو میکنی؟!
***پناه میبرم به خدا،از شر حروف و قلم...
یاعلی...
به نام خدای حسین...
دلِ آشوبم،آروم بگیر...
پی نوشت:ذکربگو...ذکربگو...ذکربگو...
میشه دعامون کنید؟
یاعلی...
خواب"الف"رادیدم...
یکهوتوی کتابخانه بودم که تلفن ثابتی که کنارم بودوانگار مال خودم،زنگ خورد
تلفن راکه جواب دادم،همان صدایی راشنیدم که ماه هاست دلم لک زده برایش
همان صدای دوست داشتنی که صبح ها بخاطرآن ازخواب پامیشدم و شبهاحتی شده دودقیقه میشنیدمش وشب بخیرمیگفتیم به هم...
صدای همان آدمی که یکشب توی شب های سخت تابستان گریه میکردیم و بعدش گفت حانیه فال حافظ بگیرومن به زینب سادات گفتم برایمان فال بگیرد ونتیجه اش ازعسل بیشتربه جانمان چسپید...
نمیدانم اولش چه گفت...
جاخوردم.یکهوگفتم:"الف"؟!
گفت:میخواستم ببینم چقدرمیشود اذیتت کرد،!یک همچین چیزهایی
گفتم ازکجاپیدایم کردی؟گفت:گفته بودم ازخداخواستمت،اگرمال من باشی تاآخرش باهمیم...
داشتیم میخندیدیم.هنوزصدایش یادم مانده
میدانی هناس جانکم...دوست ندارم حتی یک لحظه هم صدایش ازیادبرود...
کاش خواب نبود...
میگفت:اگرتورانداشتم چه میکردم...
حالا نیست که بپرسم داری چکارمیکنی...
هناس جانکم
ببخشیدکه رقعه ی پنجم اینگونه شد
بایدمی آمدم وبرایت مینوشتم
نمینوشتم دق میکردم
دق میکردم که چیزی که خواست خودم بود حالا دارد له ام میکند...
رقعه ی پنجمم راکه خواندی برگه راپاره کن و بندازدور...
این یک خواهش است...
.
دوستدار همیشه ات:حانیه
یاعلی...
امشب واسه دایی محمد شیرینی گرفتم پخش کردم...
واسه فاتحه: )
گمونم آخرین باری که واسه فاتحه چیزی پخش کردم،واسه بهاره بود...
هعی...
الحمدلله علی کل حال...
پی نوشت:گمونم عنوان درست باشه.نه؟ :))
یاعلی...
خدایا به این روزای سختی که داره میگذره ولی داره میچسپه به گوشت وتنمون
به همین روزات قسم...
بی معرفت شدم ولی فراموشکارنشدم...
هنوزم دوستام یادمه و هنوزم موقع دعاهام صورتاشون جلو چشممه
اینکه بگن فراموشمون کردی بادانشگاه رفتنت خیلی حرف سنگینیه.نیست؟؟؟
اینکه بت بگن دانشگاه آزادی شدیم ولی بی معرفت نشدیم هم...
آخه خدای مهربون،کی گفته ادم بایه دانشگاه اینجوری میشه که اینجوری میگن؟!
توخدای حسینی...
بیاو درستش کن وبگو من اینجوری نشدم...
بگو بابانصف وقتارو من درحال دکتررفتنم واسترس درسام
بگویبارم بزارن من پیام ندم-___-
پی نوشت:دیگه نمیدونم بایدچیکارکنم...
یاعلی...
هی سربه راه تر...
هی سربه زیرتر...
هی گوشه گیرتر...
یاعلی...
دایی محمد وقتی فوت کرد توی گیر و دار کنکور بودم و نازنین زهرای چندماهه خونه ی ما...
مامان و باباباید میرفتندشهرستان و من و نازنین زهرای چندماهه باید تنهامیماندیم توی خانه و من باید قید درس خواندن را میزدم که ازبچه مراقبت کنم
اینکه چه بلاهایی سراین بچه آوردم بماند اما،
دایی محمدکه فوت کرد،اندازه ی یک گودزیلای گنده ای که تمام هیکل و بدنش پرازغم باشد دلم غم گرفت
نه بخاطراینکه دوستش میداشتم و فوت شد،نه بخاطر اینکه محمدچندروز پیشش فوت کرده بود و اندازه ی چهارسال نشستم وبرای محمدغصه خوردم که چرا محمدباید فوت شود؟چراحالا و اینها...وحالا دایی محمد فوت شده
نه...بخاطر هیچکدام اینها ناراحت نشدم...
دایی محمد،دایی مامان وبابا بود...
ازوقتی یادم میاید موهایش مثل برف بود...یک دست سفید...
وقتی می آمد خانه مان و شب هامیماند،یک شلوارراحتی زیر شلوار پارچه ای اش پوشیده بود و شلوارپارچه ایش را درمیاورد...
این اواخر سکته کردو چندماه بدون هیچ حرکت وحرفی روی تخت خوابیده بود
از کلاس المپیادمیامدیم
توی ماشین بودیم و بابا ازماشین پیاده شد که برود خرت و پرت بخرد
زهرا هم توی ماشین بامابود...
اصلا همین کلاس های المپیادشیمی بود که من و زهرا راصمیمی تراز قبل کرد
داشتم میگفتم،توی ماشین بودیم که مامان گفت دایی محمد سکته کرده...
من بهتم زد...
توی تمام سال هایی که دایی محمد اذیتمان کرده بود باحرف هایش،ازش متنفربودم...
همیشه نق اش را به مامان میزدم که از دایی هم شانس نیاورده ای و این حرفها و مامان همیشه سعی میکرد که حرف را ازدایی محمد بکشد سمت دیگر
وقتی دایی محمد سکته کرده بود،دوست داشتنی شده بود یکجور.نه نه،مظلوم شده بود و هروقت میرفتیم شهرستان بامامان و بابامیرفتم ببینمش که نکند آخرین دیدنم باشد
دایی محمدکه فوت شد،برای این غصه میخوردم که دوسال میخواستم بخاطر حرف هایم ازش حلالیت بطلبم
به مامان گفتم دیدی نشد حلالیت بطلبم؟؟؟
دایی محمدهرچه بود خیلی من رادوست داشت...اولین پیام تبریک سال نو هارا دایی محمد برایم میفرستاد
یک ماه ازمن خبری نداشت زنگ میزد و احوال میپرسیدوقربان صدقه ی نوه ی خواهرش میرفت...
امروز که پردیس گفت خاله ی مامانش سکته ی مغزی کرده و دارد میرود بیمارستان که شاید اخرین دیدن باشد،یاد دایی محمدافتادم...
یاد اینکه دایی محمد که فوت شد غصه ی این رامیخوردم که حلالیت نطلبیدم...
دلم حالا ها برای دایی محمد دارد تنگ میشود...
برای اینکه برویم خانشان و بشیند روی ویلچر روبروی بابا و ازاخبار جهان بگوید...
برای دایی محمد یک فاتحه میخوانید لطفا؟؟؟
یاعلی...
دهنت سرویس سرور...
همین
یاعلی...