اوفوبالعهد...

آدم عجیبی نیستم...

میگویند حرف هایم مبهم است اما عجیب نیستم...

یکی هستم که ساعت ها دل میبندد به وعده وقول بقیه و برای شادیش یک جور برنامه میریزداما یکهو میبیند ای دل غافل...

آدم ها باچیزی که توی فکرتواند خیلی فرق دارند...

معیارمهرورزیشان سنگ بودن است و راحت میزنند زیر وعده و وعید وقول وهزارچیزدیگر...به خوش گذرانیشان میپردازند و انگارنه انگارکه دلی داردمیشکند و امثال این چیزها...

هرباربه خودم میگویم:حانیه،بیا و دل بکن ازاین خیال ها و دل نبندبه وعده های بقیه و هی روزازنو و روزی ازنو...

پی نوشت:دلم پربود...

دل پری ام را ببخشید...

یاعلی...