-:اگرتو زندگیم اشتباهای بزرگی کرده باشم تویکیشونی...توقشنگ ترین اشتباه زندگیم بودی
ازاون اشتباهاکه آدم دلش میخواد دوباره انجام بده
+:هیچ چیزاشتباه نبود...توخودت اشتباهیش کردی...
پی نوشت:خب چهارسال خیلی بود.نبود؟؟؟
-:من
+:الف
یاعلی...
-:اگرتو زندگیم اشتباهای بزرگی کرده باشم تویکیشونی...توقشنگ ترین اشتباه زندگیم بودی
ازاون اشتباهاکه آدم دلش میخواد دوباره انجام بده
+:هیچ چیزاشتباه نبود...توخودت اشتباهیش کردی...
پی نوشت:خب چهارسال خیلی بود.نبود؟؟؟
-:من
+:الف
یاعلی...
میدانی چیست؟
بگذاربدون سلام بروم سراصل مطلب...
آدم ها بعدیک مدت که هی می روند دیگررفتن برایشان بی اهمیت می شود...
دیگر نگران ساکشان نیستند که چه چیزی تویش می گذارند یا قراراست ساکشان سنگین باشد یا سبک...
راستش را می دانی؟؟؟
دیگرحتی نگران ریخت و قیافه ولباس تنشان نیستند
اینکه چه رنگی ست کنند دیگر مهم نیست...
حتی اینکه زیر ابرویشان تمیز باشد یا نه،حتی اصلاح کردن صورتشان هم دیگر مهم نیست
فقط آماده میشوند و میروند که بروند...
گریه های توی بغل هم رانگه میدارند و می روند...
آدم ها که به رفتن عادت کنند وسایلشان را جمع می کنند و میروند...
بدون هیچ صحبتی و هیچ شنفتنی...
هناس جانکم
این را بدان که من عادت کرده ام به رفتن...
یا دل نبند
یا یک کاری کن یادم برود آن رفتن ها و بمانم...
آدم ها اگررفتن را یاد بگیرند،می روند و میروند و اگر دلشان تنگ شود آنقدری فکر میکنند و غصه می خورند که غصه خوردن می شود کارشان...
لا اقل،جان جانانم...
تو رفتن رایاد نگیر...
دلم غصه ات را نمی خواهد...
آمده بودم همین را بگویم،شاید...: )
شبت پر رحمت جان جانان...: )
امضا:حانیه...
یاعلی...
الان من قاعدتا باید خواب میبودم و بعدش وسایلمو واسه رفتن به شیراز اماده میکردم
ولی حالا اینحوری نشستم و منتظریم که اگر تا 2 بهترنشدم برم و بستری شم...-___-
حتی خداهم دلش نمیخواد من برم سر کلاس این یارو بشینم...-___-
دعامون کنید...
یاعلی...
و وقتی از شیراز که عاشقش بودی بدت میاد...
یاعلی...
دستش تو دستم بود و داشتیممیرفتیم خونه...
+:حانیه،وقتی هندونه ها دربیان یه نی نی به دنیا میاد،اینکه دختر باشه یا پسر معلوم نیست
-:چی؟؟؟اینارو کی بهت گفته؟
+:مامانم
-:جدی میگی؟؟؟؟ارررره؟؟؟مامانت بهت گفته واقعا؟؟؟
+:اره دیگه
.
.
.
عاشقشم...
5ساله بدونش نمیشه زندگی کرد
آقا کوچولوی خونه ی ما:)
داداش شدنت مبارک:)
ا
ازبهترین خبرای زندگیم بود:)
یاعلی...
دو روزاست دائم موهایم بافته شده است...
تو بودی که دوست نداشتی موهایم را کوتاه کنم
دوشب است باموهای بافته شده می خوابم،بلکه لااقل توی خوابم بیایی
یکهو یادم میاید که باید زجر چیزی را بکشم که خودم خواستم...تو نخواهی آمد...
یاعلی...
وقتی دیدم کارم راه افتاد خیلی خوشحال شدم
آنقدری که تمام امیدم که رفته بود که نه اما نصفش برگشت...
ازهمان وقتی که توی ذهنم بود برویم شاهچراغ شایداینجوری شد...
نمیدانم جه شد ولی هرچه شد الان گوش شیطان ملعون کر،خوبم:)
امیدوارم هیچ وقت هیچ وقت دیگر همچین اتفاقی توی زندگی ام نیفتد...گمانم خدا تاالان فهمیده باشد من جنبه ی این اتفاق هارا ندارم...
پس خدای مهربون
خالق هفت آسمون
من جنبه ی این اتفاقاتو ندارم...
صبرمو زیاد کن:)
یاعلی...
-:اگراین زندگی باشه
اگراین سهمم از دنیاست
من از مردن هراسم نیست...: )
+:یه حسی دارم این روزا
که گاهی باخودم میگم
شایدمردم حواسم نیست...: )
-:اررره
+:باز میشه این در،صبح میشه این شب
صبرداشته باش
-:اره...بایدانشراح زیاد بخونم
صبرم زیادشه...
-: من
+:مولی
پی نوشت:میون این اتفاقای بد،تو کم بودی و کارت...
یاعلی...
پنج شب است که کارشب هایم شده گریه کردن...
وقتی میایم و سرم رامیگذارم روی بالشت بدون اینکه دست خودم باشد اشک هایم میایند پایین...
پنج روزاست که سرهر حرفی که زده میشود بغض میکنم
پیام دوستانم رامیخوانم اشک هابم میاید...
پنج روزاست یک دل خون است...
*.از ترانه ی رفیق سیناحجازی...
پی نوشت:مولی این روزهایم را دارد خوب میکند باحس وحال پیام های خوبش...
دعامون کنید...
یاعلی...
به نام خدا...
طبق قانون نوشته شده توی ذهنم باید به سمعتان برسانم که روند زندگیمان راداریم عوض میکنیم
تمام تلاشمان رابرای منزوی بودن میکنیم و مثل بچه ی ارام و سربه زیر سرهر شوخی ای یک لبخند تحویل میدهیم...
باشد که رستگار شویم...
یاعلی...