لقدخلقناالانسان فی کبد...

سه ساعت(با اغراق البته)با زینب سادات حرف زدیم
بالاخره به یکی گفتم که دلم میخواد برم پیش یه روانپزشکی،روانشناسی،مشاوری و کل مشکلای روانیمو حل کنه:|
هرکی میپرسه چی شده واینا،بعدش میگه که آخه چرا اینهمه استرس میکشی واینا،دنیا ارزششو نداره،دانشگاه هم
باورکنید من خودم نمیدونم
هیچی نمیدونم
فقط میدونم خسته شدم و دوست ندارم به این وضع پیش بره چون اگر به همین وضع پیش بره مجبورم انتقالی بگیرم...و برم دانشگاهی که هیچ ذوستش ندارم
شیش ماهه "لقد خلقنا الانسان فی کبد" جلو چشم رو لاک اسکرینمه
هنوزم حالیم نشده که ما چرا تو این دنیاییم و هنوز نفهمیدم"ان مع العسر یسرا"
هنوزم درک نکردم که دوبار گفتتش تو قرآنش...
از ته دلم میخوام این روزای مزخرف بگذره وتموم شه وخسته شن این مریضیا از دستم و ولم کنن و برن پی کارشون و بزارن یکم نفس راحت بکشم...

پی نوشت:فردا صبح زود باز آزمایشگاه...
دعامون کنید...

یاعلی...