خدایِ حسین...گوش میدی؟؟؟

خدایا به حق این رفاقتِ

به حق این رفاقته که تو قبولش داری،

که میدونی تابحال بزرگیت نذاشه گند بخوره توش،

نذار بخاطر یه نمره ی کوفتی خراب شه...

نذار من حرفی از دهنم در بیادکه فکر کنن منته،یا حسادته...

نذار این خنده ی توی پیاما نباشه،حالا چه فرقی میکنه از تهِ دل باشه یا خنده ی الکیِ ...

مهم اینه دلِ رفیقه شاد شه، نلرزه از داشتنت...

خدایا بهم صبر بده،صبر بده تا بزرگ شم...

ممنونم که خدای منی...:)

پی نوشت:هوای رفیقامو داشته باش...:)

یاعلی...